Poëzieweek 2025: Poëziecollege
3 februari 2025
Wil je meer weten over het schrijven van Poëzie, over achtergronden daarvan en/of wil je één van Nederlands bekendste dichteressen live zien performen?
Kom dan op 3 februari om 19:30 uur naar Het Verhalenplein van Bibliotheek Mariënburg (OBGZ) te Nijmegen voor het Poëziecollege van Dichteres Ellen Deckwitz. Dit is een Poëzieweek activiteit en een samenwerking van het PcN en de OBGZ. Het Poëziecollege dat Ellen gaat geven wordt ondersteund door drie Nijmeegse dichters: Mahat Arab , Vicky Franken en Wout Waanders.
Ellen Deckwitz
Ellen (Deventer, 1982) studeerde Nederlands en Cultuur- en Literatuurwetenschap in Groningen. Ze streeft met haar werk een nobel doel na: mensen interesseren en kennis laten maken met het lezen en luisteren van en naar poëzie. In 2024 is ze geïnaugureerd als stadsdichteres van Amsterdam. Ze kan met een kritische blik naar de maatschappij kijken en is niet bang haar mening te verkondigen over complexe problemen, veranderingen of tendensen, die gaande zijn. Dat doet ze via podcasts, columns, artikelen, radio- en televisieoptredens.
Met haar boeken Olijven moet je leren lezen uit 2016 en Dit gaat niet over grasmaaien uit 2020 probeert ze aan lezers een handreiking te geven bij het leren lezen van poëzie. Ook schreef ze in 2015 het boek Zo word je een geweldige dichter, voor beginnende dichters.
Er staan verschillende literaire prijzen in haar kast. Zo won ze in 2022 de oudste literaire prijs in Nederland, De Tollensprijs, voor haar gehele oeuvre. Haar bundel Hogere Natuurkunde uit 2019 werd in november vorig jaar bekroond met de Italiaanse poëzieprijs de Premio Ciampi. Piero Ciampi (1934-1980) is een Italiaanse singer-songwriter en dichter. Ellen is de eerste Nederlandse dichteres die deze prestigieuze prijs in ontvangst mocht nemen. Met beklemmende beelden en humor schrijft ze deels als verhaal en deels als gedicht de geschiedenis van haar familie In Nederlands-Indië. De littekens van de oorlog, die tot op de dag van vandaag in miljoenen Nederlanders heeft doorgewerkt, worden tot in de witregels voelbaar. De prijs werd uitgereikt tijdens een groots evenement van twee dagen in het Goldoni Theater in Livorno.
Vicky Francken (1989) maakte als dichter meteen al met haar debuutbundel Röntgenfotomodel (2017) furore in poëzieland, toen deze werd bekroond met de gerenommeerde C. Buddingh'-prijs en de Jo Peters Poëzieprijs. "Een dichter die het experiment niet schuwt. Muzikaal, lichtvoetig en speels." aldus het juryrapport. Verder verdient ze haar brood door poëzie en proza uit het Engels en Frans te vertalen voor musea, tijdschriften en uitgeverijen. Daarnaast maakt ze deel uit van de redactie van poëzietijdschrift Awater.
Wout Waanders (1989) is een dichter die humor niet schuwt. Tussen het schrijven van poëzie zit hij ook in een ware ‘boyband’; danspasjes maar dan met een poëtische inslag. De naam? Boyband, de poëtische boyband. Dan weet je meteen waar je aan toe bent. Daarnaast goochelt hij en doet hij meer gekke dingen. Zijn debuutbundel Parkplan (De Harmonie, 2020) won de C. Buddingh-prijs en werd tevens genomineerd voor de Herman de Coninckprijs. Wout was huisdichter van 3FM, stadsdichter van Nijmegen en schrijft veel voor verschillende media. Aan het eind van januari verschijnt de opvolger van Parkplan, We zijn nog lang niet halverwege. Op zijn website schrijft hij hierover dat het een bundel wordt "in het schemergebied tussen poëzie en fantasy, waar verdriet de vleugels heeft van een fabeldier en de zon een pinguïn is". Een ontsnappingswereld waar je je zorgen als ballonnen kunt laten opstijgen en juist op deze manier contact kunt maken met anderen.
Mahat Arab (1996) is een Arnhemse spoken word-artiest die inmiddels in Amsterdam huist. Veel van zijn teksten gaan over identiteit en over onwenningheid, maar het is niet alleen maar zwartgalligheid wat de klok slaat: Arab schrijft ook over de humor die we in ongemak tegen kunnen komen, ‘cringe’ noemen we dat ook wel. Ook wil hij in zijn werk niet het conflict opzoeken, maar juist ‘mierzoete poëzie' produceren, ‘waar geen bloed aan kleeft’. Zijn werk is gepubliceerd in De Revisor en Het Parool. Als performer bracht hij zijn werk ook live tijdens De Nacht van De Poëzie, Brainwash Festival en op muziekfestivals Lowlands, Down The Rabbit Hole en zelfs het plattelandsfestijn Zwarte Cross. In 2021 won een van zijn gedichten het International Literature Festival Utrecht (ILFU). Een verfilming van dit gedicht won vervolgens in 2023 de prijs voor beste Nederlandse Poëziefilm.
meer informatie