18  januari 2025 

Nijmegen barst bijna uit haar voegen van de poëzie. Op zaterdag 18 januari neemt gids  Meja Spaargaren je vanaf 11.00 uur mee . Een bundel, die bijna alle besproken en gelezen gedichten van de wandeling bevat, is bij de prijs inbegrepen.

Cees van der Pluijms vergeefse zoektocht 

De derde zaterdag van de maand betekent ook in 2025 weer een stevige (of zo stevig als de deelnemers willen of aankunnen) poëziewandeling door dichterlijk Nijmegen. Meja Spaargaren, de gids van deze maand, is ideaal voor wandelaars die veel belang hechten aan de rijke, millennia-oude geschiedenis van Nijmegen. Meja  vertelt graag over het roemruchte verleden van verschillende plaatsen. “Ik kijk echt naar de plek”, vertelt ze. “Hoe de poëzie zich verbindt aan de historische plaats waar we zijn.” Zoals het LHBTI-vriendelijke Roze Huis, waarin het van 1985 tot 2011 aan de In de Betouwstraat gevestigde, landelijk bekende Villa Lila is opgegaan. Nijmegen liep op dit gebied destijds erg vooruit en was met Amsterdam in de jaren tachtig het homomekka van Nederland. Ter nagedachtenis aan het rebelse karakter van Villa Lila is op een witgekalkte muur van het prachtige negentiende-eeuwse pand aan de Sint Antoniusplaats een literair baken aangebracht van Koos van Zomeren, genaamd Een jaar in scherven, 1988, dat gaat over het links-activistische karakter van het ooit zo rooms-katholieke bolwerk Nijmegen.

Maar Meja leest juist iets anders voor dan het proza op de muur in de straat met feestelijke homovriendelijke uitgangsgelegenheden, die worden gecontrasteerd door het daarboven uittorende, statige, begin-twintigste-eeuwse hospice aan het eind van het doodlopende straatje. Het betreft Cees van der Pluijms gedicht Gedroomd gebouw/gebouwd gedroom. Het gaat over de vergankelijke vrolijkheid die de homoscene ook kenmerkt: sommige nachten vol feest eindigen in verloren eenzaamheid. Maar wel met een vleugje humor en zelfspot.

Gedroomd gebouw/Gebouwd gedroom

dronken in Villa Lila 

De kamers hangen vol met schilderijen

Ik tel slechts vrienden die er niet meer zijn

Tien kamers vol bewegende portretten

Ze praten nog en slaan zich op de dijen

Van dolle pret; dus sluit ik het gordijn

En zijn de vrienden weg. De klok slaat tien

En minuten later alweer twaalf

Dat krijg je als je niet zit op te letten

Het feest meteen voorbij: je zult het zien

Op twaalf rijmt geen ene sodemieter

Dan rijdt een stoet met paarden door de straat

Ik wacht en hoop, maar alles gaat voorbij

En zelfs geen dronken prins die met zijn citer

De trap op stommelt – nee, nog geen soldaat

Is er die een gezang aanheft voor mij

Ik zal alleen en op één schoen naar huis gaan

Ik neem de fiets. Het Keizer Karelplein

Linksaf. Hallo, ik ben er nog: wie biedt er?

Er blaft een waakhond in de Rode Kruislaan

Ik droom, ik leef ik ben er om te zijn

Cees van der Pluijm

De maandelijkse poëziewandeling wordt beurtelings verzorgd door Meja Spaargaren, Marijke Hanegraaf, Jan Verhoeven en Willeke Roerdinkholder. Elk van hen is op zijn/haar eigen manier verbonden met poëzie en de historische stad Nijmegen. Aanmelden kan via [email protected]. 

Ook is het mogelijk om onder begeleiding van een van de gidsen met een eigen groep de poëziewandeling te lopen. Hiervoor kun je contact opnemen met Jan Verhoeven, coördinator van de gidsen, via [email protected].